Beschreibung
In een intrigerend spel van tegenstellingen beweegt de kwallenvormige interpretatie van een uitgedroogde bloem gracieus over de muur. De elegantie van de gotisch barokke stijl mengt zich met de vergankelijkheid van de natuur, waardoor een visuele poëzie ontstaat die de beeldschone maar vervagende schoonheid weerspiegelt. De bloem, ooit levendig en kleurrijk, komt nu tot leven in een andere gedaante, waarbij de contouren ervan als dansende kwallen de toeschouwer fascineren. Deze symbiose van architecturale pracht en de vergankelijkheid van het organische creëert een betoverend tafereel. De muur fungeert als een canvas waarop de subtiele balans tussen esthetiek en vergankelijkheid wordt uitgedrukt, en waarin de tijdelijke aard van schoonheid wordt gevangen in een moment van poëtische reflectie. Het resultaat is een ontroerende harmonie van verval en elegantie, die de kijker uitnodigt om de diepere betekenissen van vergankelijkheid en esthetiek te verkennen.