Beschreibung
Een tekening met stiften in grijstinten op karton van een Amerikaanse oehoe. De uil zit op een tak. De ogen zijn geel, waardoor ze extra opvallen omdat de rest van de vogel in grijstinten is getekend. De stijl van de tekening is schetsachtig en een beetje slordig zodat er een spontaan beeld ontstaat.
De Amerikaanse oehoe (Bubo virginianus), ook bekend als de tijgeruil (oorspronkelijk afgeleid van de beschrijving van vroege natuuronderzoekers als de “gevleugelde tijger” of “tijger van de lucht”), is een grote uil afkomstig uit de Amerika. Het is een uiterst flexibele vogel met een enorm bereik en is de meest verspreide echte uil in Amerika. Zijn hoofdvoedsel bestaat uit konijnen en hazen, ratten en muizen, en woelmuizen, hoewel het vrijelijk jaagt op elk dier dat het kan inhalen, inclusief knaagdieren en andere kleine zoogdieren, grotere middelgrote zoogdieren, vogels, reptielen, amfibieën en ongewervelde dieren. In ornithologisch onderzoek wordt de grote gehoornde uil vaak vergeleken met de Euraziatische oehoe (Bubo bubo), een nauw verwante soort, die ondanks zijn aanzienlijk grotere omvang dezelfde ecologische niche in Eurazië inneemt, en de roodstaartbuizerd ( Buteo jamaicensis), waarmee het overdag vaak vergelijkbare habitat-, prooi- en nestgewoonten deelt, is dus iets van een dagelijks ecologisch equivalent. De Amerikaanse oehoe is een van de vroegst broedende vogels in Noord-Amerika, die vaak weken of zelfs maanden eerder eieren legt dan andere roofvogels.